Uitgelezen?! oktober 2025

Tuin

Vorig jaar hebben mijn vrouw An en ik ons 50-jarig huwelijk gevierd samen met onze kinderen en kleinkinderen. Geen uitbundig feest met foto’s in de krant; daar houden we niet van. Maar intiem samenzijn in eigen kring, elders in ons land waar ook veel te doen is voor de ‘kleintjes’.

Ieder huwelijk ontwikkelt zich op den duur tot een samenspel van gewoonten. Zeker als zo’n huwelijk lang standhoudt. Men zou dat ‘sleur’ kunnen noemen: alles gaat volgens vaste routines en patronen. Men kan er ook anders naar kijken: ieder heeft haar/zijn eigen agenda, van tijd tot tijd laten we ons ‘knuffelhormoon’ werken of komen we uit onze comfortzone. Zo hebben wij een onuitgesproken huishoudelijke werkverdeling. Die houdt in dat zij de zorg heeft voor onze tuin, en sinds mijn pensioen bereid ik iedere dag de warme maaltijd. Zij poetst boven de grond, ik stofzuig de vloeren. Zij doet de boodschappen, ik doe de kippen. Mooi toch!

Dit jaar heeft onze tuin een ‘grote beurt’ gehad, zoals ook de auto ieder jaar een ‘grote beurt’ nodig heeft. Samen zijn we naar een tuincentrum gegaan en hebben daar planten en bloemen uitgezocht. En het resultaat mag er best zijn: de bloemen staan nu nog steeds in bloei, terwijl de herfst over het land raast. Het ontwerp van onze tuin is van een heuse tuinarchitecte die enige jaren geleden, pas afgestudeerd, haar diensten aanbood en schonk op een goederen- dienstenveiling van Harmonie St. Catharina uit Leunen waar An lid van is. De opbrengsten daarvan waren uiteraard voor de vereniging om de kas te spekken.

Ook enige jaren geleden heb ik voor haar een gedicht geschreven, waarin ik haar zorg en liefde voor onze tuin heb bezongen.

De tuin

Niet de schoonheid en pracht van bloemen;
ook niet de frisheid van het gras zo groen.
Niet de vliegjes en bijtjes die zoemen,
of de warme zon in het nieuwe seizoen.

De tuin in bloei: een weelde van kleuren.
Zo verrassend alles wat je ziet:
de bloemen, de kruiden, de geuren.
Genieten! Maar dat alles is het niet! 

Nee, het is de zorg en liefde in haar,
voor haar tuin en de natuur om ons heen.
Zij wroet in de grond met zachte hand,

en schikt, schijnbaar achteloos, in verband:
de planten, de bloemen, een mooie steen,
met liefdevolle aandacht bij elkaar.

Wie voor zijn echtgenote zulke gedichten schrijft dan kan het niet anders dan dat het huwelijk lang stand zal houden. Op naar het 60-jarig jubileum.

André Leijssen, Literair Café Venray.